- [англ. land use]
- [ор. землепользование]
- хууль.
- 1. голчлон хөдөө аж ахуйн үйлдвэрлэлтэй холбоогүй зорилгоор газрыг ашиглах хууль зүйн хэлбэрийн нэг. Газар ашиглагчид нь газар өмчлөгч ба газар эзэмшигчидтэй харьцуулахад газрын хувьд туйлын бага эрх эдэлнэ;
- 2. МУ-ын газрын эрх зүйд хуулиар зөвшөөрсөн хүрээнд газар өмчлөгч, эзэмшигчидтэй байгуулсан гэрээнд заасны дагуу газрын аль нэг ашигтай чанарыг гаргаж хэрэглэх.[1]
- ↑ С.Нарангэрэл “Монголын эрх зүйн англи, орос, латин хадмал эх толь бичиг", Улаанаатар 2015 он, дөрөв дэх хэвлэлт