гургуул

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ǧurǧu:l]

Үндэсний бичиг

ᠭᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠣ᠊ᠯ

(гургуул)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

амьт.

1. Газар ухаж үүрээ барьдаг, бяцхан хошуутай хурц өнгөтэй, урт сүүлтэй, тахиатай төстэй, бие охор, жимс ургамлаар хооллодог шувуу

Нийлмэл үг

гургуулын сүүл урга. - ой дотор хүй хүйгээр ургасан нэг зүйл өвс; чийрс

гургуулын тор - олноороо хамтарч гургуул авлахад хэрэглэх том тор

мирээн гургуул амьт. - уулын тахиатай адил болоод хөеө бяцхан, ар шар, омруу улаан, хүзүү ногоон нэг зүйл гургуул

хятад гургуул амьт. - гургуулын дотроос хамгийн том, урт нь хоёр метр, сүүл нь нэг метр гаруй урт, өнгө эрээн, өвчүүний дээд тал нь алтлаг шар, доод тал нь цагаан бор, жигүүр харавтар бор, нүд улаавтар нэг зүйл гургуул),

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

гур|гуул амьт.. гургуулыг, гургуулд, гургуулаар

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Гургуул гоё боловч тогосыг хүрэхгүй

Гуна чадалтай боловч шарыг гүйцэхгүй

Гургуул толгойгоо далдлахаас биш бөгсөө далдлахгүй