доголон

Монголоор

Үгийн дуудлага

[doǧŏloŋ]

Үндэсний бичиг

ᠲ᠋ᠣ᠊ᡍᠣ᠊᠊ᠯᠣ᠊‍ᠠ‍᠊ᠢ᠊ᠡ᠋

(догуланг)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I тэм.

1. Өрөөсөн хөлийн гэм согогоос болж, түүнийгээ өргөсхийн жигд бус гишгэн хазганан явахын нэр
2. Өрөөсөн, ганц, сондгой

II нэр.

1. Гутлын сарьсны өргөн нарийныг хэмжих багаж.

III тэм.

1. Догол

IV нэр.

1. Дөрвөд, захчин, урианхай ястны эхнэр дээлийн энгэр, захын догол.

Нийлмэл үг

доголон мал - хөл нь гэмтсэнээс жигд алхаж чадахгүй болсон мал

доголон ханчир амьт. - хулс зэгсэнд амьдардаг, бие нь харавтар, хажуугаараа улаан зурвастай нэгэн зүйл ханчир шувуу

доголон нулимс - нэг хоёрхон дусал нулимс

доголон нулимстай инээх - нүдэндээ өнчин нулимстай инээх

доголон им - доголдон ухаж имнэсэн тэмдэг

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

до|го|лон тэм..

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠲ᠋ᠣ᠊ᡍᠣ᠊᠊ᠯᠣ᠊‍ᠠ‍ᢉᠳ᠋‍ᠠ‍ᡍᠣ
ᠲ᠋ᠣ᠊ᡍᠣ᠊᠊ᠯᠣ᠊‍ᠠ‍ᢉᠳ᠋‍ᠠ‍ᡍᠣ᠊‍ᠠ‍‍ᠠ‍‍ᠠ‍᠊ᠨ

/~дуу /~дуухан

Хоршоо үг

• сохор доголон - харалган болоод хөл муутай байдал, тахир дутуу
• доголон сэглэн - өрөөсөн урд хөл доголсон амьтан гурван хөлөөр дэгэхээс өөр явдалгүй болсон байдал
• сөдөг доголон - хазгар доголон

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Доголон мориноос тоос гарна

Доод хүнээс үг гарна

Доголон туулай зүлгийн тойруул

Доломцог нохой хотны тойруул

Доголон хүн доголонгийн зовлонг мэднэ

Доголон мориноос тоос гарна

Доголон хүн эргэхдээ хурдан

Долдой худалч

Доголон хүнд гүйцэгдэх

Долдой хүн гуйвамтгай

Доголон мал хоцромтгой

Долоон хар (муу) хүүгээс

Доголон өвгөн (нөхөр) дээр

Доод эрүү

Доголон шийр

Доорх хүнд мэдэлгүй

Доголон моринд жороогүй

Сайхан алхах гээд

Доголон алхах