дөч

Монголоор

Үгийн дуудлага

[dцʧĭ]

Үндэсний бичиг

ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ

(дөчи)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I тоо.

1. Дөрвөн арвын нийлбэр тоо

II нэр.

1. Хүний эшийн нэр, гучийн хүүхэд, өөрийн төрлийн дөрөв дэх үе нь.

Нийлмэл үг

дөчин настай - дөч насалсан, дөчин хавартай золгосон

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

дөч тоо. дөчийг, дөчөөс

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠣ᠊᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠣ᠊᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᢉᠴ᠊ᠢ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᢉᠢ᠋
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠣ᠊ᠭᠡ᠊ᠷ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋ᠣ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ᠊ᠯ᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊‍ᠠ‍ᠳ᠋᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋ᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠨ

/~өөд /~н /~д /~дөгч /~дэх /~дүгээр /~т /~тэй /~үүл /~төө /~хөн

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Гуч хүрээд хүн болно

Дөч хүрээд эзэн болно

Дөч хүрсэн хүнтэй ханилж яв

Дээр бүрэн шүдтэй морь унаж яв

Дөч хүрсэн эр

Дөрвөө дарсан ат

Дөч хүрээд дөхийнө

Тавь хүрээд тахийна

Дээр бүрэн морь

Дөрвөө дарсан ат

Дөч хүрсэн эр

Ёстой ид байдаг

Аман зохиолд орсон нь

Цэцэн үг

Дөч гарсан эр дөрөв дарсан ат

Тайлбар: дөч хүрсэн эр амьдралын туршлага төгс болсон байдаг