иш

Монголоор

Үгийн дуудлага

[iʃĭ]

Үндэсний бичиг

ᠡ᠊‍ᠰ‍᠊ᠢ
ᠡ᠊᠊ᠢ᠊᠊ᠱ᠊ᠢ

(эси)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Багаж хэрэгслийн барих нарийн газар
2. Алив ургамлын үндэс, мөчрийг холбосон гол нурууны нэр; үе, зайдмал хоёроос бүрдэх найлзуурын тэнхлэг хэсэг

II нэр.

1. Эш; хэрэг шалтгааны уг сурвалж, үндэс
2. Онол чойр
3. Учир шалтгааны зөвшөөрөл, ёс –Та хэнээс иштэй явж байна? яриа., иш авах (зөвшөөрөл авах), иш ёс (дагаж мөрдөж явах ёс), иш зүйд нийцэхгүй явдал (ёс зүйд нийцэхгүй явдал), иш олох (зөвшөөрөл авах, зөвшөөрөл олох).

III нэр.зурхай.

1. Сарны зурхайн ёсны жилийн өнгө; улаан-улаагчин, цагаан-цагаагчин, хар-харагчин, шар-шарагчин, хөх-хөхөгчин жилийн өнгө.

IV аялга.

1. Өрөвдөх, харамсах, гэмших, гомдох зэрэгт хэлэх аялга; их төлөв өгүүлбэрийн өмнө өгүүлнэ

Нийлмэл үг

сүхний иш - сүхний бариул

тамхины иш - тамхины соруул

ташуурын иш - ташуурын их бие

хутганы иш - хутганы бариул

хүрзний иш - хүрзний бариул

өвсний иш - өвсний шилбэ мөчир

ургамлын иш - ургамлын шилбэ

иш мухаргүй - үндэсгүй, учир нь олдохгүй

иш татах - өгүүлэл зохиолд бусдын ном ярианаас эх үндэс болгон авч бичих ярих

иш үзүүргүй - эх үзүүргүй

иш үндэсгүй - шалтаг, шалтгааны үндэсгүй

иш хийх - а.иш татах; б.юмд иш хийх

иш үзүүлэх - утга битүүлэг зүйлийг илрүүлэн гаргах

иш чойрыг нээх - онол чойрыг нээх

Иш хөөрхий! - эй, хөөрхий

Иш хүү минь! - ээ дээ, хүү минь

иш чааваас - даанч дээ

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

иш нэр. эш хоёрын утгыг ялгааг анхаар!)(бариул) сүхний ~ (шилбэ) өвсний ~, ишний, ишинд, ишнээс, ишээр, о.тоо ишнүүд

Хоршоо үг

• иш хэлхээ - уг гарвал, сурвалж

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Иш муутай сүх булгарахад амархан

Эрч муутай дээс тасрахад амархан

Иш нь хорхойтвол намаа нь хувхайрна

Эрүүл нь муудвал бие нь буурна

Хүний хүчинд хүн болчихоод

Хүрзээ аль гэхэд

Иш нь хугархай гэх