оргодол

Монголоор

Үгийн дуудлага

[orǧodol]

Үндэсний бичиг

ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ

(оргудул)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

нэр.

1. Ял шийтгэлээс дутаасан хүн
2. хуучир. Төр буюу ноёлогч ангийг эсэр­гүүцэн боссон этгээд

Нийлмэл үг

оргодол хүн - оргон зугтсан хүн

цагааны оргодол - цагаантны цэргээс дутаасан хүн

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

ор|го|дол нэр. оргодлыг, оргодолд, оргодлоос, о.тоо оргод­лууд

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠤ‍᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠳ᠋ᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠡᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠢᠶᠡᠷ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠢᠶᠡ‍᠊ᠨ
ᠡᠣ᠊᠊ᠷᡍᠣ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ ᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ

/~ын /~д /~ыг /~оос /~оор /~той /~руу /~оо /~ууд

Хоршоо үг

• оргодол босуул - а.ял шийтгэлээс оргон зайлсан этгээд; б.төрийн эсрэг тэрслэн боссон этгээд

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Оронгүй оргодол

Замгүй завхуул

Тайлбар: орон гэргүй зайгуул