суурин

Монголоор

Үгийн дуудлага

[su̇:rin]

Үндэсний бичиг

ᠰ‍ᠠ‍ᡍᠣ᠊᠊ᠷ᠊ᠢ᠊᠊ᠨ

(сагурин)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

тэм.

1. Байран, үргэлж байнга
2. Суурьшил бүхий томоохон газар

Нийлмэл үг

суурин суух - ийш тийшээ явалгүй байран байх

суурин шувуу - нүүдэллэдэггүй, жилийн турш нэг газраа байран амьдардаг шувуу

суурин жасаа хуучир. - дээр үед нийслэлд байсан аймгийн захирал

төв суурин - хүн олноороо суурьшсан газар

суурин газар - хүн амын нягтшил бүхий газар

суурин гацаа - бага шиг хүй хүйгээр оршсон хүмүүс

суурин иргэд - байнга нэг газраа оршин амьдардаг хүмүүс

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

суу|рин нэр. ~ амьдралтай (суурьшил газар) хот/төв ~ хорш., суурингийн, сууринд, суурингаас, о.тоо суурингууд

Хоршоо үг

• байран суурин - явдал суудал багатай, тогтвор суурьшилтай байдал
• хот суурин - хүн ам олноороо суурьшсан, барилга байшин, үйлдвэр, худалдаа, засаг захиргааны байгууллага төвлөрсөн газар