танил

Монголоор

Үгийн дуудлага

[tȧnil]

Үндэсний бичиг

ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ

(танил)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

нэр.

1. Таних үйлийн нэр;
2. Бие биеэ сайн мэдэх, хоорондоо холбоо сүлбээ бүхий хүн, нөхөр
3. Таних болсон, таньдаг болсон юм

Нийлмэл үг

танил болох - нэг нэгнийгээ мэддэг болох

танил хүн - таньж мэддэг хүн

урьдын танил - өмнө нь танил байсан хүн

танил царай - зүс үзсэн, мэддэг царай

танил эд - өмнө нь хэрэглэж байсан, яс чанарыг нь мэдэх эд

танил дуу сонсогдох - өмнө нь сонсож байсан дуу хоолой

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

та|нил нэр. миний сайн ~, танилын, танилд, танилаас

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠤ‍᠊ᠨ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠳ᠋ᠣ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠊ᠢ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠡᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠢᠶᠡᠷ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠲ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠡᠣ᠊᠊ᠷᠣ᠊ᡍᠣ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠢᠶᠡ‍᠊ᠨ
ᠲ᠋‍ᠠ‍‍ᠨᠢ᠊ᠯ ᠣ᠊ᠣ᠊᠊ᠨ

/~ын /~д /~ыг /~аас /~аар /~тай /~ руу /~аа /~ууд

Хоршоо үг

• танил тал - а.таних мэдэх хүн; б.ажил хэргийн холбоо сүлбээ бүхий хүн
• танил дасал - бие биеэ мэдэж, ээнэгшин дотносох нь

Хэлц үг

Өвөрмөц хэлц

танилын нүүр халуун - танихын эрхэнд аргагүй

Хэвшмэл хэлц

Танил нь тамхи

Тал нь архи

Тараг тав хоногийнх

Танил тавь хоногийнх

Тарган хоногийн

Танил насны

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Танил тал олонтой

Арга эв ихтэй

Тайлбар: авхаалжтай, овсгоотой, бусадтай нийтэч гэсэн санаа