хэрчих

Монголоор

Үгийн дуудлага

[xerʧĭ]

Үндэсний бичиг

ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ

(хэрчи)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

үйл.

1. Хутга зэрэг ирт зүйлээр юмыг огтлох, таслах, хэсэглэх
2. шилж. Юмыг хөндлөн огтолж гарах, туулах

Нийлмэл үг

гурил хэрчих - элдсэн гурилыг хутга, заазуур зэрэг ирт зүйлээр хэсэглэх, огтлох

мах хэрчих - махыг хутгаар жижиглэн огтлох, татах

зам хэрчиж гарах - зам хөндлөн гарах

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

хэр|ч/их үйл. хэр­чинэ, хэрчжээ, хэрчье, хэрчиж; хэр­чилцэх, хэрчигдэх, хэрчицгээх, хэрч­чих

Үндэсний бичгийн зөв бичихзүй

ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥᠯ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᢉᠳ᠋᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠯᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠡ᠋
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠵ‍ᠠ‍ᠭᠡᠡ᠋
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊‍ᠰ‍ᢉᠢ᠋
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠵᠣ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠣ᠊᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᢉ‍ᠰ‍‍ᠠ‍ᠭᠡ᠊ᠷ
ᠭᠡ᠊ᠷ­ᠴ᠊ᠢ᠊ᠪᠡᠴᠣ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠪᠡᠯ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠪᠡ‍ᠰ‍ᠣ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠮ‍ᠠ‍ᢉᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍ᠯ᠎ᠠ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ᠊ᠯ‍ᠠ‍᠊ᠷ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠩ‍ᠬᠥᠳ᠋᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᢉ‍ᠰ‍‍ᠠ‍᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠡ᠋ ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠳ᠋‍ᠠ‍᠊ᠢ᠊ᠡ᠋
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠮ‍ᠠ‍᠊ᠷ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ᠊᠊ᠢ᠊ᠴ᠊‍᠊ᠨ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠯ ᠡᠣ᠊᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠢ᠎ᠠ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡ᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡ‍ᠰ‍‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠭᠡᠴ᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠬᠥ᠊ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠪᠡᠡ᠋
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠵ‍ᠠ‍᠊ᠢ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊ᠯ᠎ᠠ
ᠭᠡ᠊ᠷᠴ᠊ᠢ᠊᠊ᠨ᠎ᠠ

/~үүл /~гд /~лц /~чих /~цгээ /~схий /~ж /~ээд /~н /~сээр /~вч /~вэл /~вээс /~мэгц /~тэл /~хлээр /~нгүүт /~сэн /~ээ(гүй)᠎ /~дэг /~х /~мээр /~хүйц /~лгүй /~е /~ээрэй /~ээсэй /~ээч /~үүзэй /~в /~жээ /~лээ /~нэ

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Хэлэх үгний ил нь сайн

Хэрчих махны тарган нь сайн

Хэрчих юмыг ир дээр нь

Хэлэх үгийг нүүр дээр нь

Аман зохиолд орсон нь

Зүйр үг

Хэрчих юмыг ирэн дээр нь

Хэлэх үгийг нүүрэн дээр нь

Тайлбар: хүнийг далдуур битгий муул

Хэрчихийн гэм хуруунд

Хэргийн гэм биенд

Тайлбар: өөрийгөө хянаж, цэнэж байх хэрэгтэй