цан

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ʦaŋ]

Үндэсний бичиг

ᠴ‍ᠠ‍‍ᠠ‍᠊ᠢ᠊ᠡ᠋

(чанг)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I хөгжим.

1. Гууль, зэсээр дотоод хөндийг хийж, хоёр нимгэн хэлтсийг хавсран цохиж дуугаргах цохивор хөгжмийн зэмсэг, хумхам цан, дохио цан гэх мэтээр төрөл зүйл олон бий

II нэр.

1. Хүйтний улиралд ус чийг зэргээс дэгдэж гарсан цас мэт царцсан уур ус

III нэр.

1. Монгол дүрслэх урлагт хэрэглэдэг босоо, хэвтээ зураас.

Нийлмэл үг

цан дуугаргах - цанг цохиж дуу гаргах

цан цохих - цанг дэлдэх

цан цан хийх - хонх, цан зэргийг цохих, дэлдэхэд, хангинан дуугарах

цан тогтох - хүйтэн агаарт халуун уур, ус зэргээс цас мэт зүйл үүсэх

цонхны цан - хүйтэн цагт цонхон дээр тогтсон цас мэт зүйл

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

цан нэр. цангийн, цангаас, цантай

Хоршоо үг

• цан хэнгэрэг - цохих, дэлдэх хөгжмийн зэмсгийн ерөнхий нэр
• цан хүүрэг - хүйтэн агаарт ус чийгээс үүссэн хяруу мэт зүйл, мөн уур манан
• цан хяруу - хүйтэнд царцсан цас мэт уур ус, шүүдэр
• уур цан - хүйтэн агаарт гарсан уур, түүний хөрж хөлдсөн нь

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Цай мах наашаа

Цан хэнгэрэг цаашаа

Дунд байр наашаа

Дун бүрээ цаашаа

Цан хаана цохивол цам хаана цамнана

Цан хааш хавирвал цам тийш харайна

Цан яах гэж цохивол

Цам чингэж харайна