эс

Монголоор

Үгийн дуудлага

[esǝ]

Үндэсний бичиг

ᠡᠰ
ᠡ‍ᠰ‍᠊ᠨ

(эс) эд ~ (эсэ) үл ~

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.био.

1. Аливаа амьд бие махбодын бүтцийн хамгийн бага, үндсэн нэгж

II сул.

1. Хориглох утга илтгэх сул үг

Нийлмэл үг

ганц эст амьтан - зөвхөн ганц эстэй амьтан

эсийн эд - эсийн бөөм ба бүрхүүлийн завсар орших тунгалаг эд

эсийн бөөм/эсийн цөм - эсийн голд орших бөөм уураг, бөөм хүчил

эсийн бүрхүүл - эсийн гадуур байдаг нимгэн бүрхүүл, эсийн хальс

эсийн хана - ургамлын эсийн гадуур байдаг зузаан хана мэт зүйл

эс авах - юмыг авахгүй байх

эс мэдэх - мэдэхгүй

эс санах - юмыг мартах

эс чадах - юмыг хийж, биелүүлж давахгүй, ямар нэг шалтгаанаар хийхгүй өнгөрөх

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

эс нэр. эсийг, эсэд, эсээс

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Идсэн ч чоно

Эс идсэн ч чоно

Ирсэн ч чоно

Эс ирсэн ч чоно

Мэдвэл билиг

Эс мэдвэл бясалгал

Улс хэдийгээр өчүүхэн боловч

Эс хичээвэл үл бүтэх

Хүн хэдийгээр сайн төрөвч

Эс сурвал цэцэн үл болох

Үл сэрэмжлэхэд орж

Эс бэлтгэсэнд байлдах

Хэрэг үйл өчүүхэн гэвч

Эс хичээвэл үл бүтнэ

Эрдэм чадлын зүг илжиг шиг хашин

Эс бүтэхийн зүг эрвээхий шиг хөнгөн

Эрж хүссэн нь өдрийн од

Эс хүссэн нь үүлэн хур

Эс бүтэх явдалд

Эрвээхий мэт хөнгөн

Эс дассан хүнтэй

Дэмий бүү янагла

Эс идэвч өөх сайхан

Эс өгөвч элгэн сайхан

Эс мэдвэл бясалгал

Мэдвэл билиг мөн

Эс мэдсэнийг хөгшнөөс

Эс үзсэнийг өндрөөс

Эс мэдэх хүнд

Ёр халдахгүй

Эс өгсөн сайхнаас

Энэ байгаа муухай нь дээр

Эс үзсэн эдээс

Энгэрт хадсан товч

Эс үхэхийг ээж эс гаргаж

Эс үрэхийг ур эс хийж

Эс хэлэх – нүхэнд унагах

Эс болгох – хор уулгахтай адил

Эс шинжилснээс хэрэг бүтэх боловч

Хэрсүүд хэн нэгэн тоологдохгүй

Аман зохиолд орсон нь

Цэцэн үг

Эс өгсөн сайхнаас энэ байгаа муу нь

Тайлбар: муу ч гэсэн өөрт байгаа юм дээр