царам

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ʦaram]

Үндэсний бичиг

ᠴ‍ᠠ‍᠊ᠷ‍ᠠ‍᠊ᠮ
ᠴ‍ᠠ‍᠊ᠷ᠊ᠮ᠎ᠠ

(чарам)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

I нэр.

1. Түлэгдэх, хайрагдах зэргээс хүн амьтны биед тогтсон сорви.

II нэр.

1. Уулын хяр, хөндий, хоолой, хөвч мэтийн өндөр газарт жавар, сэрүүн хялбар тусах газар

Нийлмэл үг

цармын бялзуухай амьт. - Европ, Ази, Хойд Америкт тархмал модонд үүрээ засдаг байнгын шувуу

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

ца|рам нэр. цармын, царамд, цармаас

Хоршоо үг

• таг царам - өндөр уулын оройн хүн, амьтан хүрэхэд бэрх аглаг хэсэг
• хөвч царам - аглаг зэлүүд, өтгөн ой мод бүхий өндөрлөг сэрүүн газар
• хангай царам - ой мод, гол горхи, өвс ургамал жигдэрч уул нуруу хосолсон газар болон уул хоорондын хөндий хоолой газар