онгон

Монголоор

Үгийн дуудлага

[oŋǧon]

Үндэсний бичиг

ᠡᠣ᠊‍ᠠ‍ᢉᡍᠣ᠊᠊ᠨ

(онггун)

Галиглах зарчим

Үгийн утга

нэр.

1. шашин. Шүтээн, сахиус
2. бөө. Бөөгийн шашны онгод сахиус оршсон хэмээн тахих тахилгат зүйл
3. Дээдсийн шарилыг хөдөөлүүлсэн газар
4. шилж. Онгон шүтээндээ өргөж өөрсдөө эдлэхээ больж дархалсан зүйл
5. шилж. Хүн эзэмшиж хэрэглээгүй ариун

Нийлмэл үг

онгон сүнс - нас барагсдын сүнс шингэсэн зүйл

онгон уул хуучир. - тахилгат дархан уул

онгон тахилга хуучир. - эрхэмлэн тахисан шарил, булш зэрэг

Чингисийн онгон - Чингис хааны шарил болон эдэлж хэрэглэж байсан эд зүйлсээс нь оршуулсан газар

эцгийн онгонд ёслох - эцгийнхээ оршуулгад ёслон мөргөл үйлдэх

онгон морь - а.бөөг хөдөөлүүлэхдээ дагуулж тавьсан, уналгад хэрэглэх ёсгүй морь; б.унаж эдлэгдээгүй эмнэг морь

онгон мал - дархалж сэтэрлэсэн мал

онгон тал - байгалийн унаган төрхөөрөө буй газар нутаг

онгон дэл - а.морины мундаад үлдээсэн хур дэл; б.огт хайч хүргээгүй унаган дэл

онгон үс - а.багын унаган үс; б.хүний ур мэнгэн дээр ургасан туг үс; в.залуу хүний толгойд ургасан хэсэг цагаан үс

онгон бүсгүй - бэлгийн харилцаанд ороогүй эмэгтэй

онгон зантай - эрх танхил зан

онгон зэрлэг - хүн, амьтнаас хол хөндий

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

он|гон I.тэм.. ~ тал, онгоны, онгонд, онгоноос

Хоршоо үг

• онгон шүтээн - а.тахин шүтэж буй эзэд, савдагийн сүг сүнс, тэдгээрийг дүрсэлсэн дүрс; б.шилж. ариун нандин, эрхэм зүйл
• онгон дархан - хүн, амьтан хүрч хөндөөгүй болон хөндөж болохгүй хэмээн дархалж эрхэмлэсэн ариун зүйл
• онгон ороо - хүнд огт баригддаггүй ороо догшин
• атар онгон - а.хагалж тариалаагүй эрүүл газар; б.уналга эдэл­гээнд хэрэглэгдэж байгаагүй эмнэг мал адгуус; в.эрх танхи, бага балчир үе
• эмнэг онгон - атар онгон
• онгон омголон - ардаг догшин, омог бардам зан
• онгон омог - хүнд дийлэгдэж, омог сүрээ даруулж үзээгүй бардам догшин зан ааш
• элэгсэг онгон - дотно, найрсаг байдал

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Орон дээр шээх нялхгүй бол

Онгон дээр шороо нэмэх үргүй