шашин

Монголоор

Үгийн дуудлага

[ʃȧʃin]

Үндэсний бичиг

ᠱ‍ᠠ‍‍ᠰ‍᠊ᠢ᠊᠊ᠨ

(шасин) ≈ шажин

Галиглах зарчим

Үгийн утга

нэр.

1. Ном, сургаал, цааз зэргийн утгатай бөгөөд байгаль нийгмийн ер бусын хүчний тусгал болж, түүнээс өөр өөрсдийн танин мэдэхүйн хэлбэрээр үүдсэн үзэл, номлол, шүтлэг бишрэлийн нэгдмэл ойлголт, үзэл суртлын нэгэн зүйл давхарга, олон зүйл ялгавартай

Нийлмэл үг

бөөгийн шашин - хүй нэгдлийн байгуулал задарч, ангит нийгэм бий болох үед үүссэн, байгаль дэлхийг шүтэх нэг төрлийн шашин

бурхны шашин - манай тооллоос мянган жилийн өмнө Энэтхэг газар үүссэн нэг зүйл шашин

лалын шашин - манай тооллын VII зуунд Араб орноо үүсч, хожим бусад газар тархсан нэг зүйл шашин

ламын шашин - бурхны шашны нэг хэлбэр

Христийн шашин - Исус Христ бурхныг шүтдэг, дэлхийд өргөн тархсан шашин

шашин төрийг хослон захирах хуучир. - шашин болоод төрийг хамт захирах

Зөв бичихзүй

Үг хувилгах зарчим

Кирил бичгийн зөв бичихзүй

ша|шин нэр. шарын ~, шашны, шашинд, шашнаас, о.тоо шашнууд

Хоршоо үг

• бурхан шашин - гэм бүхнийг тэвчиж, эрдэм бүхнийг туулж, хамгийг эрхшээсэн хүн болон шүтлэг бишрэлийн нэгдмэл ойлголт, үзэл суртлын нэгэн зүйл давхарга
• шашин төр - шашин болон төр
• шашин шүтлэг - шашны сургаал номлол, итгэл үнэмшил

Хэлц үг

Хэвшмэл хэлц

Архи шартай

Шашин хортой

Сүү шимтэй

Сүжиг харштай